Kierunkowy 22, debiutancka powieść Daniela Kota, opowiada o współczesnym młodym pokoleniu uwikłanym w życie dużego miasta. Metrum tej narracji, oscylującej paradoksalnie wokół „braku rytmiki”, wyznaczają kolejne melanże, pobudki w cudzych mieszkaniach i podszyte tęsknotą zdziwienie z powodu szybko oddalającego się dzieciństwa.

Trajektorię wydarzeń narzuca w Kierunkowym przestrzeń miejska, która tworzy pragnienie „żeby coś, żeby z kimś, żeby gdzieś, jakoś”. Poruszanie się po Warszawie, spoglądanie w jej kierunku, w końcu zaś jej ciągłe istnienie w postaci punktu odniesienia stanowią w tekście jakości fundamentalne dla doświadczenia narratora.