* Marika Cobbold, autorka kilku powieści ("Polowanie na motyle", MUZA 2004), w których udaje się jej pisać o trudnych, wielowymiarowych i jakże łatwych do zbanalizowania problemach
* czytadło, dla którego bez żalu zarywa się noc, by śledzić z wypiekami na twarzy perypetie bohaterów i ostatecznie zostać pokrzepionym

Główna bohaterka i narratorka, czterdziestojednoletnia Eliza, londyńska konserwatorka ceramiki od dwudziestu pięciu lat żyje cieniem własnego życia i przeprasza, że żyje... Choć lubi swoją pracę, nie chce pamiętać, że kiedyś chciała być wielką artystką. Pewnego dnia odbiera telefon od wuja Iana, który przed dwudziestu pięciu laty zerwał z nią wszelkie stosunki. Wtedy bowiem córka Iana, rówieśnica i przyjaciółka Elizy, szesnastoletnia Rose utonęła w jeziorze po zabawie w elitarnej szkole z internatem. I Eliza, i wuj Ian przez te wszystkie lata żyli w przeświadczeniu, że to ona jest winna śmierci Rose, gdyż uciekła i zostawiła ją samą w nocy nad jeziorem. I oto nagle wuj Ian postanowił przed śmiercią wybaczyć Elizie, a nawet obdarzyć ją znaczną sumą pieniędzy... Czy jednak Eliza będzie umiała wybaczyć sama sobie?