„W cudzym pięknie” to zbiór esejów Adama Zagajewskiego będących swoistym powrotem do lat studenckich i początków artystycznej drogi poety. Eseje te, posługujące się nierzadko krótką, aforystyczną formą, przypominają notatki z podróży odbywanej w poszukiwaniu swojego miejsca, swojej przestrzeni, swojego „miasta wyobraźni“. Przy okazji - a może przede wszystkim - Zagajewski składa hołd pięknu nieprzemijającego świata, zatrzymanego czasu; pięknu zastanemu, „cudzemu”, oglądanemu oczami młodego studenta filozofii, ale opisanemu piórem wielkiego pisarza.