Nieduża, lecz bogata w treść książka Macieja Bielawskiego to swego rodzaju przewodnik po ikonach – a raczej po niejawnych na pierwszy rzut oka ścieżkach znaczeń i sensów, jakie przekazują nam najbardziej znane przedstawienia ikoniczne, osnute wokół zbawczych wydarzeń z życia Jezusa, Matki Bożej, proroków, apostołów i świętych. W krótkim zarysie autor przypomina historie leżące u podstaw rozmaitych typów ikonicznych - opowieści Starego i Nowego Testamentu, apokryfy, legendy. Omawiając konkretne, zreprodukowane w książce obrazy, przybliża symbolikę linii, barw i płaszczyzn zawartą w każdej ikonie. Upraszczając, można powiedzieć, że komuś, kto w ikonie widział jedynie zwykłe dzieło sztuki sakralnej, pomaga dostrzec, iż jej kompozycja rządzi się zasadami sięgającymi znacznie głębiej niż reguły klasycznej perspektywy, zastosowania światła czy plamy kolorystycznej. Pokazuje, że ikona przemawia w sposób nie tyle – czy nie tylko - estetyczny, ile duchowy: mówi o tajemnicy światła wewnętrznego, o nieśmiertelności, o przemienieniu ludzkiej natury.