Opublikowane w dwóch tomach korespondencji materiały pochodzą ze zbiorów prywatnych Edmunda i Marii Wiercińskich, przechowanych przez Ich córkę, Ewę Wiercińską (później Smołkę) i udostępnionych dzięki uprzejmości Ich wnuka, Krzysztofa Smołki. Na tom pierwszy – „Korespondencje 1925-44” – składają się: listy Marii, Edmunda i Ewy Wiercińskich z lat 1925-1944, „Wspomnienia” Marii Wiercińskiej, zapiski diarystyczne Edmunda Wiercińskiego z września i początków października 1939 oraz blok listów Mieczysława Wiercińskiego do syna, synowej i wnuczki. Tom drugi wypełnia korespondencja Marii i Edmunda, a także bardzo obszerny zbiór listów do córki.
Publikacja, będąca niezwykłym świadectwem życia i pracy dwojga wybitnych ludzi teatru, jest także kroniką polskiej rzeczywistości lat międzywojennych i pierwszego powojennego dziesięciolecia.?