Ojciec Pio i Raffaelina Cerase zanim po raz pierwszy spotkali się osobiście, przez trzy lata regularnie wymieniali listy. Zaskakują one szczerością, łatwością poruszania spraw najbardziej istotnych, dotyczących wiary oraz relacji do najbliższych ludzi. Uderza w nich serdeczność i zaufanie. Relacja jest jasna dla obojga – Ojciec Pio jest kierownikiem duchowym, zaś Raffaelina poddaje się z zaufaniem jego radom i wskazówkom. Mimo tej pewnej asymetryczności wynikającej z samej natury kierownictwa duchowego w listach Ojca Pio pojawiają się ważne zwierzenia, prośby o modlitwę czy relacje dotyczące stanu jego zdrowia. Nie brak w listach napięć, które wynikały zarówno z odmienności charakterów, jak i osobistych problemów obojga, wpływających także na ich relację. Listy te jednak mają właśnie dzięki tej autentyczności wagę szczególnego świadectwa owocnego kierownictwa duchowego, opartego na wierze i prawdziwej przyjaźni.