W opracowaniu autor dowodzi, że w twórczym procesie dzieła architektonicznego, czyli obiektu zaprojektowanego, a następnie zbudowanego, oprócz rozważań natury teoretycznej pierwszorzędną rolę odgrywają doświadczenia zdobyte na drodze praktycznego stosowania często na wpół intuicyjnych rozwiązań, mających dopiero w przyszłości stanowić podwalinę teorii architektonicznych. Obserwowana obecnie narastająca inwazja intuicji, emocji i nieprzewidywalności w procesie projektowym świadczy o tym najdobitniej.