Korespondencja Stefana Kieniewicza i Henryka Wereszyckiego z lat 1947-1990 to pierwsza w polskiej epistolografii tak obszerna edycja listów tych znanych w czasach PRL-u historyków. Jest ona zapisem ich ponadczterdziestoletniej znajomości i wymiany myśli na temat niepokojów polskich humanistów, niepodległości, narodowych lęków, stereotypów, a przede wszystkim kondycji polskiej inteligencji i polskiej kultury. Spisana w formie tradycyjnej, papierowego listu stanowi cenny dokument epoki i źródło do dziejów polskiej historiografii drugiej połowy XX wieku.

Stefan Kieniewicz (1907-1992), prof. Uniwersytetu Warszawskiego, i Henryk Wereszycki (1898-1990), prof. Uniwersytetu Wrocławskiego i Uniwersytetu Jagiellońskiego - wybitni znawcy historii Polski XIX wieku - wyróżniali się w środowisku historyków nie tylko swoją twórczością i postawą, ale niezapomnianymi polemikami toczonymi na forum publicznym. Ich echo odnajdujemy w korespondencji. Obok pełnych emocji dyskusji na temat cenzury, etyki zawodu historyka, postaw kompromisowych i niezłomnych oraz związanych z tym konsekwencji, zawarte są w niej celne interpretacje sytuacji politycznej PRL-u, uderzające analogie historyczne i błyskotliwe analizy historiozoficzne. Listy obu historyków są nie tylko ważnym źródłem pozwalającym zrozumieć niedawno minioną epokę PRL-u, ale też pasjonującą lekturą - szczególnie te pisane od połowy lat siedemdziesiątych, które czyta się z zapartym tchem.