Autor próbuje ukazać horyzonty przestrzenne ludzi w czasach wczesnego średniowiecza ze szczególnym uwzględnieniem mieszkańców Polski. Czy mieściły się wówczas w ciasnym przedziale widzenia świata ze swego miejsca zamieszkania, w kręgu najbliższych sąsiadów, współmieszkańców osady, ziemi, może plemienia, czy przeciwnie – wzrok ludzi sięgał dalej, próbując przeniknąć kolejne granice znanego obszaru? Przedstawiane studia są próbą odpowiedzi na pytanie: jak szeroko człowiek postrzegał znany mu świat, czy i jakie istniały granice ograniczające zasięg jego znajomości przestrzeni. „Powiedz mi jak daleko sięga twój wzrok, a powiem ci, jaki jesteś i na ile cię stać”.