Praca koncentruje się na popularyzacji wiedzy oraz promocji badań własnych poprzez edukacyjno-artystyczną konceptualizację (od inspiracji do kreacji) odnoszoną do osobistych doświadczeń dydaktycznych, naukowych i warsztatowo-artystycznych w kontekście zmieniających się wyzwań edukacyjnych i estetycznych. Rozważania autorów dotyczą konceptualizacyjnego postępowania w takich obszarach integracji pedagogiki i sztuki (estetyki), jak: (1) opisanie własnych działań pedagogicznych, artystycznych lub pedagogiczno-artystycznych, (2) rozpoznanie metodologiczne opracowanych płaszczyzn poznawczo-badawczych, różnicujących i integrujących konceptualizację w pracy artystów i pedagogów, (3) opisanie procesu twórczego w kontekście wyzwań edukacyjnych i artystycznych.
Zrozumienie twórczych procesów własnych działań poznawczych i badawczych, uwspólnianych praktyką pedagogiczną i artystyczną, prowadzi do społecznej i kulturowej refleksji nad sobą, którą wzbogaca się w pracy naukowej poprzez kontakt z „materiałem” badań własnych. W książce znajdziemy przemyślenia odnoszące się do teorii konferencji, myślenia algorytmicznego i receptywnego, fenomenu marzeń po skupieniu, kreacji, mody i edukacji, edukacyjnej funkcji architektury, stylu, awangardowych form relacji wirtualnych, transformacji systemowej, pragmatycznej organizacji sztuki (w) edukacji, kształcenia językowego, kreatywności języka, heurystyki w nauczaniu literatury obcej, kształcenia muzyczno-matematycznego oraz tożsamości wychowania i malowania.