Książka jest poświęcona strukturze i semantyce utworów lirycznych, prezentuje współczesne tendencje w badaniach nad tekstem poetyckim. Wspólnym mianownikiem zawartych w niej tekstów jest zainteresowanie tym, w jaki sposób wiersze generują istotne sensy. Autorzy łączą w badaniach ścisłość właściwą lingwistyce z całościowym literaturoznawczym podejściem do utworu.
Tom otwiera znakomity artykuł Andrzeja Bogusławskiego, w którym Autor udowadnia tezę o istnieniu nieskończonej liczby możliwych sensów. Anna Chesnokova i Willie van Peer przedstawiają analizę tekstu, odwołując się do estetyki empirycznej. Teresa Dobrzyńska opisuje zjawisko potencjału semantycznego właściwego formom wiersza, a Magdalena Danielewiczowa omawia grę autora z istniejącymi modelami walencyjnymi. Walerij Tiupa pochyla się na zagadnieniem per formatywności utworów poetyckich. Hector Luis Grada zajmuje się tematem angażowania mechanizmów pragmatycznych w tworzenie nowych sensów na podstawie teorii relewancji. Nieujawnionym dotychczas w literaturze środkom hierarchizowania informacji zawartej w utworze poetyckim zostały poświęcone artykuły Davide’a Castiglionego, Józefiny Inesy Piątkowskiej oraz Giennadija Zeldowicza.
Artykuły mogą stanowić ciekawą lekturę nie tylko dla językoznawców i filologów, ale także dla osób ceniących poezję lub interesujących się komunikacją międzykulturową, przekładem literackim czy semiotyką.