Bardzo odważna, a jednocześnie niezwykle subtelna próba przedstawienia tego, co dzieje się w każdym z nas, gdy odchodzi ktoś bliski. Valentina ma dwoje kochających rodziców i ulubiony ogród za domem, w którym spędza czas z tatą. Jest szczęśliwa i nie interesuje jej świat "za płotem", poza który nie potrafi jeszcze zresztą wyjrzeć. Pewnego dnia tata Valentiny nie wraca do domu. Valentina jest najpierw zaskoczona, nie rozumie, co się stało, a potem rodzi się w niej złość i szalona rozpacz. Na szczęście wydarza się coś (Valentina może wreszcie zobaczyć, co jest po drugiej stronie płotu) co powoduje, że Valentina decyduje się zacząć wszystko od nowa. Jakby to, co zobaczyła po drugiej stronie, było symbolem życia, nadziei... Wzruszająca książka, napisana prostymi słowami. Dotyka do głębi.