Wzbogacone o nowe fotografie drugie wydanie albumu poświęconego Ogrodowi Japońskiemu we Wrocławiu. Został założony w 1913 roku jak część Wystawy Sztuki Ogrodowej w ramach Wystawy Stulecia. Autorem projektu był hrabia Fritz von Hochberg z Iłowej koło Żagania. Jego koncepcję realizował miejski inspektor ogrodowy Dannenberg, korzystając z pomocy japońskiego ogrodnika z Tokio Mankichi Arai, współpracownika firmy Alfred Unger z Heidelbergu, oraz ogrodnika Hochberga – inspektora ogrodowego Anlaufa z Iłowej. Po wystawie zlikwidowano założenie i do czasów powojennych zachował się tylko jego ogólny zarys: ścieżki, staw z odbudowanym w 1933 roku pawilonem ogrodowym oraz pagórkowaty krajobraz w południowej części ogrodu z ciekami wodnymi i roślinnością. Pierwszą próbę rewaloryzacji ogrodu przeprowadzono w latach 1968–1970. W 1994 roku rozpoczęto przygotowania do rekonstrukcji ogrodu. We Wrześniu przybyli z Tokio trzej japońscy eksperci w sztuce zakładania ogrodów. Wybrano jedną z trzech koncepcji polsko-japońskiego zespołu architektów, najbardziej nawiązującą do historycznego założenia. Uroczyste otwarcie Ogrodu Japońskiego po rekonstrukcji odbyło się 15 maja 1997 roku. Ogród otrzymał nazwę HAKU KOEN, po polsku BIAŁO-CZERWONY, jak kolory w narodowych flagach Polski i Japonii.