Zbiór krótkich form prozatorskich, utworów z pogranicza reportażu i literatury pięknej, poświęconych nieistniejącym już wałbrzyskim kopalniom. Napisane przed laty, dziś, w świetle upadku górnictwa w Wałbrzychu, nabrały trudnej do przecenienia wartości historycznej. Rzucają na przyczyny tego upadku nowe światło, pokazując genezę, symptomy obumierania, unaoczniając, że koniec wielkiego systemu zaczyna się od awarii drobnych elementów, które się nań składają. W opowiadaniach Bryszkowskiego tym elementami są ludzie – oportunistyczni, dwulicowi, chciwi, nadmiernie pewni siebie, a często przy tym niekompetentni, zepsuci władzą – i to jest chyba w jego prozie najbardziej pesymistyczne.
Fragment noty Od redaktora