Odkąd nie ma Boga, anioły nie grają fair. I to tłumaczyłoby obecność Kłamcy...

Ocalony po szturmie na Valhallę Loki – adoptowany syn Odyna, patron oszustów i zdrajców – postanawia przystać do zwycięzców i staje się anielskim chłopcem na posyłki.
Szybko jednak okazuje się, że w świecie, gdzie zabłąkane, mitologiczne bóstwa bratają się z piekielnymi demonami, niezwykłe zdolności boga kłamstwa służyć mogą znacznie ważniejszym celom. Wyćwiczone sztuczki doskonale dezorientują wroga, a bezwzględność i pogarda wobec regulaminów i zasad czynią go naprawdę groźnym przeciwnikiem zła i występku. Tak przynajmniej sądzą archaniołowie, coraz bardziej zależni od pomocy nowego sojusznika. I może mają rację.
Ale Loki ma własne plany.

"Nordycki Odyn, słowiański Światowid, grecki Zeus, egipski Anubis i katolicki Najwyższy Pan spotykają się w jednej książce. Koncepcja wymieszania ze sobą różnych mitologii i ich współistnienia (autor nie ukrywa fascynacji Gaimanem) okazała się wybornym pomysłem. Głównym bohaterem jest Loki, bóg kłamstwa, który awansuje na jedną z najciekawszych postaci polskiej literatury fantastycznej. Ten sarkastyczny blondyn daleki jest od postaw nieugiętego herosa, a pojęcie dobrej miny do złej gry nie jest mu obce; jednocześnie ma w sobie coś niezwykłego, coś co urzeka od samego początku.

Książka aż kipi od niesamowitych pomysłów, wliczając w to anioły wykonujące satanistyczne rytuały, dzwonek „Stairway to Heaven” w komórce skrzydlatego czy odniesienia do „Mrocznej wieży” Stephena Kinga - Święty Mikołaj uciekał przez miasto a elf pomocnik podążał w ślad za nim. Ćwiek nie tylko umiejętnie wzoruje się na dorobku uznanych twórców, lecz także udowadnia, że jest autorem wystarczająco dojrzałym, aby tworzyć własną, oryginalną prozę.

„Kłamca” nie jest zbiorem niepowiązanych ze sobą opowiadań. Kluczowe dla fabuły są cztery teksty prezentujące historię Lokiego i jego ukochanej Sygin, ale i pozostałe posiadają wiele wspólnych elementów. Zdarzyła się jedna wpadka („Galeria”), ale jako całość zbiór dostarcza literackiej przyjemności najwyższej próby.
W przypadku „Kłamcy” krótka forma czasem wydaje się więzieniem dla wyobraźni, świetną podróbką obrazu, której jednak czegoś brakuje. Lekarstwem na tę drobną przypadłość może okazać się powieść, która pozwoli - zarówno autorowi, jak i bohaterowi - w pełni rozwinąć skrzydła. "
Przemysław Romański "Nowa Fantastyka"

Seria Kłamca ugruntowała pozycję Jakuba Ćwieka w czołówce polskiej fantastyki, gwarantując uznanie i sympatię rzesz Czytelników. Lekki, potoczysty styl, łatwość w montowaniu popkulturowych toposów, pełne sarkazmu dialogi i wyraziste postacie – to wszystko sprawiło, że Jakuba Ćwieka w fantastycznym światku określa się jako polskiego Davida Gaimana.