Harcowanie na planie Her-storia stawania się matką-akademiczką w polskim uniwersytecie

Ramy czasowe, jakimi obejmuję opisywane wydarzenia i ich analizę, dotyczą trzydziestolecia między latami 1990 a 2020 i ma to konkretne znaczenie dla socjologicznego uwarunkowania opisywanych decyzji, wyborów i stylu działania również w akademii. Jest to czas obejmujący najbardziej formacyjne etapy kształcenia, wchodzenia w świat pracy zawodowej oraz, w moim przypadku, budowania rodziny i stawania się matką. Początki opowieści sięgają środkowego okresu mojego studiowania (w latach 1988–1993), w czasie którego nastąpiła w Polsce transformacja systemu politycznego z późnokomunistycznego na demokratyczny. Dokonuję retrospekcji doświadczania self w zderzaniu się z różnymi kulturami społecznymi, instytucjonalnymi i narodowymi, na ich tle, w zespoleniu z ich specyfiką i wpływem na lepsze self-understanding sytuacji najbardziej bieżącej, dokonującej się w 2020 roku. Tożsamość definiuję tutaj, przykładowo za Campbell (2018), jako koncepcję złożoną z indywidualnych wyborów „przesianych przez abstrakcyjne systemy”, które to wybory stają się pewnym procesualnym projektem, w ciągłym ruchu.

z Wprowadzenia