Helska Kolonia Karna na przełomie XIX i XX wieku

"Jest takie miejsce, do którego chce się zawsze powracać, za którym się tęskni i które ciągle zachwyca. Tajemnicze, niezbadane, niezmierzone - to właśnie helski las. Otoczony nieustannie huczącym morzem śpi wielki, cichy i tajemniczy. Wystarczy zejść kilkaset metrów z plaży, gdy nagle głos morza cichnie, jakby ktoś wyłączył wiatr i bijące o brzeg fale (...)

Helanie przywykli, że las jest ich, ale nie doceniają tego, jak bardzo. Tu nie ma za lasem sąsiednich wsi, nie ma - prócz jednej, dróg, którymi mógłby nadciągnąć nieznany przechodzień, naokoło jest nieprzebyta bariera morza. Który z lasów może się takim ogrodzeniem poszczycić?"

(Fragment z "Od Redakcji")