Między nauką a popularyzacją Muzea i parki archeologiczne

Niniejsza publikacja jest zbiorem tekstów zaprezentowanych podczas konferencji, która odbyła się 19 listopada 2013 roku w Muzeum Archeologicznym w Krakowie przy współudziale Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych Polskiej Akademii Nauk. Zgromadziła ona osoby szczególnie zainteresowane rolą i zadaniami muzeów archeologicznych w nowej „rzeczywistości postautostradowej”, zarówno praktyków, jak i teoretyków. Tematem wystąpień były kwestie formalno-prawne, organizacyjne i edukacyjne w działalności muzeów archeologicznych oraz tzw. nowa muzeologia postrzegana przez niektórych muzealników jako „kryzys muzeów”. Te kwestie przedstawione są w artykułach części I pracy. W części II zamieszczono teksty o skansenach czy parkach archeologicznych, stanowiących w ostatnich latach nową jakość w ochronie i popularyzacji archeologicznego dziedzictwa kulturowego. Czytelnik może poznać ciekawą ścieżkę archeologiczną stworzoną w Czelinie, a łączącą wyniki badań cmentarzyska w tej miejscowości z monumentem upamiętniającym fakt wkopania pierwszego słupa granicznego nad Odrą 27 lutego 1945 r. Historię powstania Rezerwatu Archeologicznego Genius loci na Ostrowie Tumskim w Poznaniu i jego znaczenie przybliżają dwa teksty. Zainteresowani problematyką konserwatorsko-archeologiczną znajdą ciekawe informacje w tekście o rekonstrukcji grodu w Owidzu oraz o funkcjonowaniu Ośrodka Studyjno-Magazynowego Zabytków Archeologicznych w Głogowie. Temat Muzeum Archeologicznego w Krakowie pojawia się w dwóch tekstach: w kontekście napływu masowych zabytków oraz w omówieniu badań sondażowych dotyczących preferencji i oczekiwań zwiedzających muzea. Dokumentująca dorobek krakowskiej konferencji publikacja stanie się być może inspiracją do dalszych dyskusji na temat polskiego muzealnictwa archeologicznego, które nie może narzekać na nadmiar wydawnictw tego typu.