Quae Mezerici dicitur. Międzyrzecz w kręgu dyskusji nad eremem Pięciu Braci Męczenników i początkami polskiego chrześcijaństwa

Wielką zaletą prezentowanej książki jest zebranie wszelkich publikacji poświęconych zarówno klasztorowi w Międzyrzeczu, jak i problematyce związanej z eremem Pięciu Braci Eremitów. (...) Dokonując krytycznego rozbioru dotychczasowej literatury, Autor szczególną uwagę poświęca pracom Gerarda Labudy. (...) Marceli Tureczek systematycznie polemizuje z poglądami Gerarda Labudy dotyczącymi lokalizacji eremu w Kaźmierzu koło Szamotuł. Nie opiera się w tym wypadku na analizie zapisek rocznikarskich, ale poddaje krytyce inne elementy, zwłaszcza „nijakość” miejscowej tradycji i brak jakichkolwiek argumentów. Ukazuje słabe punkty dowodów Labudy w sposób merytoryczny i elegancki, w niczym nie ujmując wielkości poznańskiego mediewisty. (...) Sięgnięcie do starych, zapomnianych opracowań, do starodruków i archiwaliów, sprawozdań oraz akt wizytacyjnych pozwoliło (...) nakreślić na nowo (...) zwłaszcza historię stosunków kościelnych, tamtejszych patrociniów, translokacji etc., co jest i będzie niezwykle pomocne w dalszych badaniach nad analizowaną problematyką, a w tym też nad najstarszą historią państwa polskiego. To wielkie osiągnięcie tej pracy, gdyż żaden historyk nigdy nie zdołałby dotrzeć do tych lokalnych źródeł. Za cenne uważam także zanalizowanie na nowo niektórych aspektów dzieła Brunona „Żywot Pięciu Braci Męczenników” (np. terminologii monasterium etc.).



Fragment recenzji prof. Tomasza Jasińskiego