Średniowieczne słodycze katalońskie w źródłach i literaturze (z wyborem tekstów z XIV i XV wieku)

niniejszej pracy zgromadzono teksty będące fragmentami średniowiecznych katalońskich zabytków kultury pisanej. Ich wspólnym mianownikiem są kwestie wyrobu i konsumpcji słodyczy. Wśród nich pierwszoplanową rolę odgrywają teksty użytkowe, czyli średniowieczne receptury cukiernicze spisane w języku katalońskim. Osobne miejsce zajmuje fragment źródła narracyjnego o charakterze kronikarskim, wyjęty z Llibre de les solemnitats de Barcelona (Księgi uroczystości Barcelony) oraz wyimki, kolejno: ze średniowiecznego dzieła naukowego, jakim była encyklopedyczna summa wiedzy Franceska Eiximenisa, pt. Lo Crestia (Chrześcijanin), i z zabytku piętnastowiecznej homiletyki – kazanie Wincentego Ferrariusza oznaczane jako Kazanie wielkopostne z 19 marca 1413 r.

Wybór każdego z nich, choć rzecz jasna subiektywny, z pewnością był nieprzypadkowy. Wynika to z faktu, że zawarte w nich informacje rzucają światło na ciągle jeszcze słabo dostępną dla szerszego kręgu odbiorców kwestię produkcji i konsumpcji słodyczy w dawnych wiekach, w naszym wypadku w epoce późnego średniowiecza.

Z Przedmowy