Antygona

Antygona – dramat antyczny autorstwa Sofoklesa; został napisany i po raz pierwszy wystawiony w 443 r. p.n.e. w Atenach. Dla Sofoklesa inspiracją do stworzenia tego dramatu, podobnie jak Króla Edypa i Edypa w Kolonie, był mit tebański o losach rodu Labdakidów. Akcja dramatu rozgrywa się wokół konfliktu tytułowej bohaterki z władcą Teb i jej wujem – Kreonem. Antygona wbrew rozkazowi władcy postanawia godnie pogrzebać ciało brata – Polinejkesa. To wzbudza gniew wuja, który srogo ją za to karze. Tragedia podejmuje tematy władzy, jej zakresu, relacji władza – państwo, władza – rodzina, władza – prawa boskie, a także uwikłań międzyludzkich i rodzinnych. Sofokles (496-406 p.n.e.) – jeden z trzech wielkich twórców, obok Ajschylosa i Eurypidesa, tragedii greckiej złotego wieku. Pochodził z bogatej rodziny kupieckiej, młodość spędził w Attyce. Edukację rozpoczął w wieku 7 lat, a w wieku 16 lat podobno przewodził chórowi, który śpiewał pieśń dziękczynną z powodu zwycięstwa Greków nad Persami w bitwie pod Salaminą. Był aktywnym uczestnikiem życia politycznego i społecznego Aten, pełniąc zaszczytne funkcje w służbie publicznej i administracji. W wieku 28 lat po raz pierwszy wygrał zawody dionizyjskie – konkurs poetycki w starożytnej Grecji. Sofokles był wybitnym dramaturgiem, stworzył ok. 120 sztuk, niestety do dzisiaj zachowało się zaledwie 7 jego tragedii: Ajas, Antygona, Król Edyp, Elektra, Edyp w Kolonie, Kobiety z Trachis (Trachinki), Filoktet. Zmarł w 406 r. p.n.e. w wieku 90 lat.