Zawarte w niniejszym zbiorze teksty rabina Kalonimusa Kalmana Szapiry, cadyka z Piaseczna, pod wieloma względami odbiegają od tego, co znalazło się w innych tomach Archiwum Ringelbluma. Spisane hebrajszczyzną rabiniczną dzieła charyzmatycznego chasydzkiego cadyka powstały w znakomitej większości w okresie przedwojennym. Autor, który przed wybuchem II wojny światowej był poważanym pedagogiem, a także prowadził jedną z największych jesziw w Warszawie, przygotowywał je do publikacji. Skierowane do młodzieży oraz wychowawców podręczniki prezentują podstawy chasydyzmu. Często przedstawiają ten nurt judaizmu w obrazowy i nowatorski sposób, niejednokrotnie wskazując nękające go problemy i możliwe rozwiązania. W tomie znajdziemy też osobiste zapiski Szapiry. Rzucają one światło na różne aspekty duchowości i religijności chasydzkiej, jak również zdradzają szczegóły z prywatnego życia cadyka.
Po wybuchu wojny Szapiro trafił do getta warszawskiego, gdzie kontynuował działalność kaznodziejską i wspierał mieszkańców getta zarówno duchowo, jak i materialnie. Stracił najbliższą rodzinę w wyniku działań wojennych we wrześniu 1939 r. i w tzw. wielkiej akcji w 1942 r. Zginął w obozie w Trawnikach w listopadzie 1943 r. Jego spuścizna do dziś inspiruje teologów, filozofów, historyków i innych badaczy.