Książka Wojciecha Szymańskiego poświęcona jest postminimalizmowi: zarówno rozpatrywanemu jako nurt w sztuce rozwijający się w Stanach Zjednoczonych na przełomie lat 60. i 70. XX wieku, jak i jako pewnej tendencji, którą można zaobserwować w twórczości szeregu artystów działających winnych czasach i niekiedy innych miejscach. Tym, co łączy bohaterów Argonautów, jest nienormatywna tożsamość. Znajduje ona swoje odzwierciedlenie w ich pracach, jednak w sposób daleki od reprezentacji referencyjnej. Analizowani artyści stronią od zbiorowych identyfikacji właściwych dla pewnych nurtów polityki tożsamości. Postminimalizm wtej książce jawi się jako swego rodzaju wrażliwość. Autor, dzięki swojej rozległej igłębokiej wiedzy, a także zdolnościom analitycznym, ze swobodą porusza się po polu dyskusji wokół sztuki. Precyzyjnie rekonstruuje zmieniający się zakres pojęciowy terminu postminimalizm i jego relacje z innymi pojęciami, m.in.ekscentryczną abstrakcją i dematerializacją. Wskazując na dwie postaci: artystkę Evę Hesse i historyczkę sztuki Lucy Lippard, najistotniejsze dla postminimalizmu jako tendencji rozwijającej się w późniejszym okresie, przyczynia się do przebudowy historii sztuki na taką, w której to kobiety stanowią kluczowe punkty odniesienia. Znakomita orientacja womawianej tematyce, dojrzała dyskusja z istniejącymi opracowaniami iinteresujące interpretacje czynią książkę Wojciecha Szymańskiego ważną pozycją na temat sztuki współczesnej.z recenzji wydawniczej dr hab. Agaty Jakubowskiej, prof. UAM