Pierwszy tom trylogii „Niepokorne” – opowiadającej o wyjątkowych kobietach, których zawiłe losy splatają się w scenerii młodopolskiego Krakowa. Eliza, Klara i Judyta spełniają swoje marzenia kosztem trudnych kompromisów, płacąc wysoką cenę za szczęście.
Jest jesień 1895 roku. Eliza Pohorecka dotąd uczyła się zawodu w otwockiej aptece, lecz opuszcza Kongresówkę, gdy jako jedna z pierwszych kobiet zostaje przyjęta na Uniwersytet Jagielloński. W cesarsko-królewskim Krakowie, pełnym uprzedzeń i konwenan¬sów, będzie musiała się zmierzyć z niechęcią wykładowców, tragiczną przeszłością rodziny i zakazanym uczuciem. Na szczęście wspie¬ra ją Klara Stojnowska, idealistka i emancypantka. Ona także prowadzi swoją prywatną wojnę – przeciw konserwatywnemu ojcu. Tymczasem Judyta Schraiber, Żydówka z Kazimierza, ucieka z domu – z namiętności do mężczyzny i miłości do sztuki. Stara się zostać malarką, bierze lekcje u Wyspiańskiego i walczy o swoją niezależność. Nie wie, że wkrótce będzie musiała bronić czegoś równie cennego: tożsamości.
Choć Eliza, Judyta i Klara z pozoru bardzo się różnią, coś je jednak łączy. Każda z nich jest niepokorna.