Jam Jacek Dydyński, kiedyś szlachcic, polski pan. Teraz banita wyjęty spod prawa!Tyle znaczyłem, co szabla, którą najmowałem za złoto magnatów. Dziś nie mam nic!Dworu, rodziny. Straciłem młodość w zwadach, pojedynkach. Wzgardzony, wyśmiewany, oddaję szablę, co kiedyś służyła hetmanom - na usługi pięknej kurtyzany.Stworzenia - jak mówią - bez duszy. Zabić je - ot jak świecę zgasić.Ja jednak wiem, że to nieprawda.Bo zamieniłem szlachecką fantazję.Na miłość ladacznicy.Dziś zagram o nią w kości z samą panią Śmiercią.