Rok 1982. Nazajutrz po własnym pogrzebie mecenas Antoni Zyro wraca do swego mieszkania i odtąd towarzyszyć będzie żyjącym, a czasami i ingerować w ich losy.
Przygotowywał się on do obrony przebywającego w więzieniu młodego robotnika Dariusza, który kierował strajkiem, choć nie był członkiem Solidarności. Teraz jego obrony podjął się mecenas Labrador, pragmatyk sugerujący, że nie jest ważne, co oskarżony faktycznie myśli, lecz w jaki sposób ma odpowiadać na pytania w sądzie. Dariusz odrzuca jednak zarówno tę grę z sądem, jak i proponowane mu przez aplikanta adwokata przyznanie się do rzekomej winy i podkreślenie politycznych motywów. Domaga się on pełnej jasności i prawdy, a tym samym możliwości odnalezienia drogi porozumienia. Dariusz zostaje skazany na rok i sześć miesięcy więzienia, z zawieszeniem wykonania kary i uchyleniem tymczasowego aresztu.
Urszula nie potrafi się odnaleźć po śmierci męża, przekonuje się, jak bardzo go kochała. Nie angażuje jej w pełni sprawa Dariusza, nie potrafi jej pomóc przybyły z zagranicy Tomek, przyjaciel Antka. Odwozi syna do teściowej i popełnia samobójstwo. Nad jej ciałem pojawia się Antek. Wychodzą razem na leśną polanę i oddalają się.