Sowieckie czołgi lekkie BT, które pojazdami kołowo-gąsienicowymi, zdolnymi zarówno do jazdy w terenie, jak i do szybkiego poruszania się po drogach utwardzonych, doskonale nadawały się do realizacji planów Stalina „przeniesienia płomienia rewolucji proletariackiej po Europie”. Po cóż bowiem były potrzebne Armii Czerwonej czołgi przystosowane do szybkiej jazdy po autostradach, których wówczas nie było w Związku Sowieckim. Takie drogi znajdowały się natomiast w Niemczech, Holandii, Belgii, czy we Francji. Jak zresztą pokazała późniejsza praktyka eksploatacji czołgów BT w Armii Czerwonej, podwozie kołowe było używane tylko sporadycznie, zaś podczas przemarszów i w walce używano gąsienic.
Czołgi BT były produkowane w trzech podstawowych wersjach produkcyjnych: BT-2, BT-5 i BT-7, a ponadto zostały wykorzystane do budowy wozów wsparcia BT-7A uzbrojonych w armatę kalibru 76,2 mm, czołgów mostowych, wozów dowodzenia itp. W niniejszej publikacji zostaną omówione tylko wymienione podstawowe wersje.