Publikacja dotyczy cenzorów jako strażników moralności w starożytnym Rzymie okresu republiki.

Współcześnie termin „cenzura" jest postrzegany w zasadzie jednoznacznie pejoratywnie. Mało kto jednak zastanawia się nad jego pochodzeniem. Urząd cenzora był tymczasem jedną z najbardziej fascynujących instytucji prawnych republikańskiego Rzymu.

Do podstawowych zadań cenzorów należało przeprowadzanie spisu ludności, czyli cenzusu, sporządzanie list senatu oraz centurii jeźdźców, a także dzierżawienie publicznych dochodów i wydatków, takich jak pobór podatków czy budowanie dróg lub akweduktów, prywatnym podmiotom zwykle zorganizowanym w spółki publikanów. Natomiast najbardziej barwnym i anegdotycznym obszarem działań cenzorów było sprawowanie pieczy nad moralnością. Wykonując ten obowiązek, urzędnicy kontrolowali prywatne, intymne wręcz, aspekty życia Rzymian, w tym sprawy rodzinne: problemy małżeńskie, rozwodowe czy też związane z władzą ojcowską.