CHICAGO Wczoraj i dziś

Chicago jest miastem słynnym, ale czy naprawdę znanym? Wywołuje ono różne skojarzenia i emocje, które mają niewiele wspólnego z dzisiejszą rzeczywistością. O tym, jak powstały owe stereotypy i co z nich zostało, traktuje niniejsza książka. Historia metropolii rzadko notuje tak szybki rozwój, jaki ma za sobą Chicago. W ciągu 150 lat powstała metropolia licząca ok.10 mln mieszkańców. W czasie, gdy Chicago składało się z kilku drewnianych chat, Londyn liczył już 2 mln mieszkańców. Paryż ponad 1 mln, a Nowy Jork był 400-tysięcznym miastem. Chicago, choć ma krótką biografię, doznało już okresów świetności i upadku; przeżyło momenty wzniosłe i tragedie. Dzieje miasta są świadectwem zarówno najlepszym cech, jak i najgorszych wad cywilizacji amerykańskiej. Już w latach 1880-tych mówiono, że „Chicago jest najbardziej amerykańskim z miast i aby poznać Amerykę trzeba zrozumieć Chicago”. Chicago leży w sercu, czyli w środku Ameryki. Rozwój miasta zbiegł się z rozwojem gospodarczym Stanów Zjednoczonych. Co było powodem, że Chicago rozwijało się szybciej niż inne miasta amerykańskie? Aby dać odpowiedź na to pytanie, należy przede wszystkim rozpatrzyć samo jego położenie. Miasto leży na południowym brzegu jeziora Michigan w ujściu rzeki Chicago, poprzez którą ma połączenie kanałami z odległymi portami Zatoki Meksykańskiej. Środkowy Zachód (Midwest) – jak Amerykanie określają ogromny obszar prerii, łączący wschodnie stany USA ze stanami zachodnimi, był ważnym pomostem, niejako zapleczem dla amerykańskiej ekspansji na obszary leżące nad Oceanem Spokojnym. Otwarcie 1848 r. kanału Michigan-Illinois przyczyniło się do niebywale szybkiego rozwoju miasta. Dogodne usytuowanie Chicago przyciągnęło ówczesnych magnatów kolejowych, którzy powiązali miasto siecią kolejową z całym obszarem Stanów Zjednoczonych. Stała komunikacja była dodatkowym bodźcem do intensywnego rozwoju miasta. Chicago stało się głównym węzłem nie tylko kolejowym, ale również transportowym Stanów Zjednoczonych. Mając doskonałe zaplecze rolnicze miasto mogło wyżywić szybko wzrastającą liczbę ludności. Spowodowało to, że mimo niezbyt korzystnego podłoża glebowego (mokradła) rozrastało się w rekordowym dla Stanów Zjednoczonych tempie. Ksiądz David Macrea Scotchman wyraził w swej książce "The Americans at Home", opublikowanej w 1868 r., następującą opinię o Chicago: "W Chicago wszystko robi się z ogromnym rozmachem. Dobrzy ludzie są tu bardzo dobrzy, źli ludzie są bardzo złymi ludźmi. Wszystko tu funkcjonuje pod wielka presją. Szybki rozwój Chicago jest jedną z najbardziej zadziwiających rzeczy w historii cywilizacji". Kanclerz  Otto von Bismarck w liście do amerykańskiego generała Philipa H Sheridana w 1870 r. pisał: Chciałbym pojechać do Ameryki choćby po to, aby zobaczyć Chicago".