Książka jest monografią teatralnej roli ujętej w czterdzieści lat jej scenicznych przeobrażeń – od prapremierowej kreacji Barbary Krafftówny z przedstawienia Haliny Mikołajskiej (1957) po Iwonę Magdaleny Cieleckiej w inscenizacji Grzegorza Jarzyny (1997). Teatralne wykładnie Iwony współtworzą i poszerzają przestrzeń odczytań tego dramatu, odnajdują w nim nieoczekiwane znaczenia, ukazując go przez pryzmat obecnej wrażliwości i w kontekście dyskursów przełomu wieków.
Kolejne inscenizacje odbijają nie tylko przeobrażenia współczesnych stylistyk teatralnych, ale także kulturowe interpretacje cielesności i płci, tworzące nowy kontekst dla filozofii utworów Witolda Gombrowicza. To lekcja scenicznego odkrywania i odnawiania dramatu. Lekcja, która pozwala odnaleźć w Iwonie, księżniczce Burgunda antycypację Ślubu.