Pewnej nocy obudził mnie bardzo dziwny sen: w oddali, przez mgłę widziałem Jana Pawła II, który mówił najpierw wyraźnie, ale później coraz ciszej, z żalem i ze łzami w oczach: „Co dla Ciebie, Polsko, jeszcze zrobić mogę?”. To pytanie pozostało mi w głowie długo po przebudzeniu. Sen nie dawał mi spokoju, nie wiedziałem, o co chodzi?
Na myśl przyszły słowa, które Jan Paweł II wykrzyczał z bólem serca w 1991 roku: „To jest moja matka, ta Ojczyzna! To są moi bracia i siostry! I zrozumcie, wy wszyscy, którzy lekkomyślnie podchodzicie do tych spraw, zrozumcie, że te sprawy nie mogą mnie nie obchodzić, nie mogą mnie nie boleć!”. Zastanawiałem się, co by nam dziś powiedział Jan Paweł II, widząc to wszystko, co dzieje się w naszej ojczyźnie.