W średniowieczu dzieło doczekało się największego po Biblii „nakładu” w postaci rękopiśmiennych kopii i równie obfitych komentarzy, a liczba wydań późniejszych przekroczyła liczbę wydań Biblii. Wpływ tego zbioru hagiograficznych opowieści na sztukę i kult świętych Kościoła rzymskokatolickiego jest tak ogromny, że po dziś dzień badacze trudzą się nad wypracowaniem pojęć i obrazów postaci zgodnych z prawdą. Nigdy jednak nie odsłonięto wszystkich znaczeń tego słynnego tekstu. Zdaniem Jacques‘a Le Goffa, wybitnego, cieszącego się światowym uznaniem mediewisty, nie chodzi tu o zwykły zbiór budujących opowieści o świętych z kościelnego kalendarza; zamiar Jakuba de Voragine wydaje się znacznie bardziej ambitny: miałaby to być próba chrystianizacji czasu, ukazania, jak Bóg - poprzez czas i mądre nim gospodarowanie, nadaje ponadczasowy wymiar życiu chrześcijanina - każdego, niekoniecznie świętego, nieustannie ze sobą splatając czas boski i czas ludzki.I taka byłaby zatem wielka, głęboka rola „Złotej legendy”, niezaprzeczalnego bestselleru wielu stuleci, w kształtowaniu kultury europejskiej, w której świadomość i organizacja czasu są sprawą fundamentalną.