Czucie i wiara Mistyczna koncepcja Mickiewicza na przykładzie liryki lozańskiej

Najbardziej mnie cieszy, że wreszcie ktoś próbuje dotrzeć do prawdziwego sedna i obnażyć „wieszcza”. Patriotyzm, tęsknota za „Litwą” – to u mistyka jedynie parawan literacki; alegoria nie dla każdego dostępna. Mało kto chce obnażać swoje duchowe wnętrze przed profanami. Smutne, że całe pokolenia historyków literatury nie mogły dostrzec niczego więcej poza patriotyzmem i tęsknotą za Litwą w sensie dosłownym. Swedenborg, Boehme i Towiański, to jedynie etapy w wewnętrznej przygodzie Mickiewicza. Na szczęście, biorąc z ich prac tylko to, co naprawdę istotne, Mickiewicz wyniósł się o wiele wyżej.
Piotr Listkiewicz, pisarz, tłumacz, publicysta

Radosław Lemański – człowiek „renesansowy” z racji wielu uzdolnień i zainteresowań i wielki Duchem. Pisarz, dziennikarz, wybitny umysł i animator życia kulturalnego. Dzisiaj możemy spotkać się z jego nową książką, w której z niezwykłą konsekwencją tworzy i odsłania szerszy, świeży obraz narodowego wieszcza Adama Mickiewicza. Po wielu ciekawych, ale i czasem obrazoburczych czy bałwochwalczych portretach w historii literatury, ten obraz cieszy nowatorskim ujęciem tematu, w którym Wielki Poeta ukazany jest jako Człowiek Spełniony, który przeszedł przez trud rozwoju, od czczej zabawy poprzez smak goryczy, i zaznał w końcu Wielkich, Mistycznych Odkryć i Uniesień, które znalazły swój wyraz w tak często pomijanym w szkołach czy niedocenianym przez literaturoznawców lozańskim etapie Jego liryki. Zachęcam do czytelniczej, niezwykłej Podróży.
Dorota Kozanowska, poetka