Seria Rosyjskie Archiwa (Russian Archives) przygotowana przez Brilliant Classics jest jedną z najszerszych kolekcji pokazujących bogatą historię XX-wiecznej Rosji (lub Związku Radzieckiego) przez zestawy płyt jednego artysty, prezentujące często legendarnych muzyków. Ta seria trzypłytowych zestawów ukazuje tę ideę jak najwierniej, prezentując artystów w ich własnym unikalnym repertuarze, który (rzecz dość oczywista) zawiera często muzykę rosyjską. Czyj Skriabin jest bardziej autentyczny niż Sofornitzkiego? Kto potrafi uchwycić Słowiańską duszę lepiej niż Ojstrach w rosyjskich Koncertach Skrzypcowych? Który wiolonczelista był bliżej związany z kompozytorami Szostakowiczem i Prokofiewem niż Rostropowicz? Seria ta daje świadectwo wyjątkowemu dziedzictwu, często zbyt rzadkie w obliczu jednorodności dzisiejszej globalizacji kulturalnej.


Dawid Ojstrach jest uważany po dziś dzień za jednego z największych skrzypków w dwudziestowiecznej w Rosji. Urodzony w Odessie na Ukrainie w 1908 roku w rodzinie żydowskiej, spędził dzieciństwo w muzykalnym domu, a zanim skończył 5 lat zaczął pobierać lekcje gry na skrzypcach i altówce u Piotra Stoljarskiego. Jego przyjacielem i drugim uczniem tego samego nauczyciela był tym czasie Natan Milstein. Pierwszy koncert Ojstracha odbył się w1914 roku, a w 1923 muzyk wstąpił do Konserwatorium w Odessie. Występował w koncercie Glazunowa pod batutą kompozytora w 1927, następnie dostał angaż u Mikołaja Malko i Filharmonii w Leningradzie. Przyjaźnił się i współpracował z Lwem Oborinem, Jaquesem Thibaud i Prokofiewem.
Jego przyjaźń z Szostakowiczem dała plon w postaci dwóch wyśmienitych koncertów – drugi był prezentem na 60. urodziny Ojstracha. Po II Wojnie Światowej Ojstrach dostał pozwolenie na intensywne podróże po krajach bloku sowieckiego i, co ważne, również na Zachód. Drugą wielką przyjaźnią z tego okresu jest Światosław Richter, z którym stworzył duet.
Wykonawca o szerokich upodobaniach i wielkich możliwościach, jego ton był słodki i równy lecz niezapomniany dzięki swej sile. Nigdy nie starał się popisywać, nigdy nie był pospolity czy zapatrzony w siebie. Jego repertuar wykazywał wielką różnorodność: poczynając od Bacha przez wielkie klasyczne i romantyczne koncerty, kończąc na arcydziełach XX wieku stworzonych przez Sibeliusa, Hindemitha i Szostakowicza.
Zestaw 3 płyt zawiera muzykę kompozytorów, których znał dobrze i z którymi przyjaźnił się oraz Suitę Taniejewa i Koncert Czajkowskiego – szczególnie ulubione przez Ojstracha. Nagrania te to właściwy pomnik dla tego prawdziwie wielkiego artysty.

Nagrania pochodzą z roku 1949 (Kabalewski), 1956 i 1968 (Szostakowicz) i 1968 (Czajkowski)