Dialektyka formy. Pełnometrażowe filmy fabularne Jana vankmajera to monografia poświęcona okresowi twórczości czeskiego artysty, który był dotąd sporadycznie omawiany w polskim i zagranicznym piśmiennictwie filmoznawczym. Autorka analizuje pełnometrażowe filmy twórcy w ciągłym odniesieniu do jego filmów krótkometrażowych, wskazując na zbieżności i różnice między nimi, na korzyści płynące ze zmiany metrażu, na którą na pewnym etapie swojej kariery zdecydował się surrealista, i związane z tym problemy, a wreszcie na tematyczno-stylistyczny dialog, jaki można zaobserwować pomiędzy tymi dwoma rodzajami dzieła filmowego. Jednocześnie badaczka stara się udowodnić, że vankmajer kreuje nowy, przepełniony nawiązaniami intertekstualnymi, całkowicie autorski rodzaj pełnometrażowego filmu artystycznego.
