Dom malowany w pajace

Ileż pięknego, ale jednocześnie wnikliwego analitycznego myślenia znajdujemy w obiektywizujących się relacjach z chwili/zdarzenia, refleksyjnie puentowanych przez autorkę. Sytuacja narratora ograniczona jest do minimum, lecz wypowiedź zostaje tak konstruowana i wyrażana stylistycznie, że czytelnik odnajduje natychmiast swoje miejsce w obrazach lub zdarzeniach przedstawianych na kartach książki, a skoro tak się dzieje, to jednocześnie zostaje uwikłany w ironiczne podpowiedzi, wynikające z rozumnego i zaskakującego zakończenia.