W twórczości Scarlattiego można znaleźć wiele sonat, które mogłyby być skategoryzowana jako ‘melo bass’. Połączenie monodycznego figuratywnego basu i bardzo linearnej górnej partii sprawiło, że współcześni badacze na nowo odczytali ten zapis nutowy i stwierdzili, że utwory te nie były napisane na solowy klawikord, ale na połączenie instrumentu klawiszowego i innego, o wysokiej melodyczności. Są to urzekające rekonstrukcje tego "jak to mogło wtedy wyglądać", które ukazują te solowe sonaty klawiszowe w zupełnie nowym świetle.

Możliwe, że Scarlatti znał koncerty na viola d’amore Vivaldiego, jako że niektóre elementy techniki Vivaldiego zostały wykorzystane przez Scarlattiego, a jego polifoniczne utwory w pełni używają rezonansów instrumentalnych. Z pewnością utwory, a zwłaszcza K88, świetnie pasują na viola d’amore.

• Fascynująca rekonstrukcja sławnych sonat klawikordowych Scarlattiego, umiejscawiająca jedną linię melodyczne na tle ciągłego akompaniamentu.
• Wybór Viola’d’Amore jest jednocześnie naturalny i zadziwiający, jako że Scarlatti znał ten instrument bardzo dobrze, a jego dźwięk jest zachwycający.
• Zagrane przez specjalistów muzyki dawnej