Monika Wiśniewska-Kin akcentuje potrzebę poszerzania przestrzeni semantycznej w dyskursie podręcznikowym oraz konieczność uprawnienia przez szkołę otwartości poznawczej, co daje dzieciom/uczniom prawo do: wyrastania z egocentrycznego oglądu świata i poszerzania horyzontów własnej egzystencji o cele ogólne i wybiegające w przyszłość; poznawania siebie, rozumnego pielęgnowania indywidualności sprzężonej z empatią, odpowiedzialnością i troską o dobro ogólne; budowanie własnej tożsamości w dialogu z innymi, przy poszanowaniu inności w zróżnicowanej kulturowo wspólnocie oraz roztropnego spożytkowania czasu i przestrzeni oraz radzenia sobie z przeciwnościami losu.

Pragnę podkreślić walory poznawcze i praktyczne recenzowanej książki, która stanowi przykład bardzo udanych nowatorskich poszukiwań badawczych Autorki. Starannie i konsekwentnie zbudowała ona teoretyczną część publikacji wykorzystując w tym celu doskonale dobrane, obszerne źródła polskie i obcojęzyczne. Równie starannie skonstruowała warstwę metodologiczną zaplanowanych i przeprowadzonych badań. Zaprezentowała wreszcie wyniki wnikliwych analiz zrekonstruowanych przez siebie dyskursów podręcznikowego i dziecięcego oraz ich dramatycznej konfrontacji. Należy także docenić formę Zakończenia, którego zadaniem nie jest zamknięcie podjętych wątków badawczych, lecz otworzenie przestrzeni dla nowych (za)pytań o szkołę i jej edukacyjną ofertę.
Z recenzji prof. UG dr hab. Marii Szczepskiej-Pustkowskiej