Autorka przedstawia problemy związane z dojrzewaniem dziewcząt i chłopców niepełnosprawnych intelektualnie. Omawia zmiany biologiczne, intelektualne, emocjonalne i społeczne pojawiające się w okresie dojrzewania, wyraziście ukazując spiętrzenie trudności w przypadku tej grupy młodzieży.
Ukazuje specyfikę dorastania dziewcząt i chłopców, którzy zmagają się z trudnościami wynikającymi nie tylko z ich możliwości umysłowych, ale nierzadko również z tego, jak są odbierani przez społeczeństwo. Zwraca uwagę na negatywne zjawiska społeczne, takie jak stygmatyzacja, piętnowanie czy wykluczenie.
Obok problemów dotykających samych niepełnosprawnych autorka stara się przybliżyć czytelnikowi również trudności ich najbliższych, którzy stają przed trudnym zadaniem opieki i wychowywania dziecka upośledzonego umysłowo.
Żaneta Stelter obala także mity dotyczące zachowania niepełnosprawnych, m.in. mit „wiecznego dziecka” i mit „bezczynności”.