„Konflikt pogłębiał się. 25 marca 1934 roku istniejąca sytuacja była omawiana na zebraniu komisji organizacyjnej Zarządu Głównego Stronnictwa Narodowego. Przebieg zebrania był burzliwy a wobec niemożliwości ustalenia wspólnych wniosków problem został przekazany do rozwiązania przez Radę Naczelną SN, którą zwołano na dzień 15 kwietnia 1934 roku. Wcześniej, Jodzewicz miał ustaloną na 13 kwietnia rozmowę z Dmowskim. Wizyta Dmowskiego była wyznaczona, gdy jeszcze nie została podjęta decyzja o ogłoszeniu deklaracji. Ostatecznie przyspieszono jej publikację z uwagi na wspomniany zjazd Rady Naczelnej SN i wynikające obawy potępienia z tej strony zanim cokolwiek zostanie zrobione. 13 kwietnia w mieszkaniu Jodzewicza odbyło się zebranie z udziałem warszawskich przywódców ruchu narodowo radykalnego, na które przyjechał również Michał Howorka z Poznania. W czasie rozmowy ujawniły się różne stanowiska. Były propozycje żeby ogłaszać deklarację bez wizyty Jodzewicza u Dmowskiego. Przeważyła jednak opinia, że „zwykła przyzwoitość nakazuje, aby Dmowski dowiedział się o tym od nas a nie z dodatku nadzwyczajnego „Sztafety". W czasie rozmowy z Dmowskim, Jodzewicz nie wspomniał o zamierzeniach dopiero tuż przed wyjściem powiedział „Panie Prezesie, my jutro ogłaszamy deklarację Obozu Narodowo-Radykalnego". Dmowski był zaskoczony. Pytał o nazwiska sygnatariuszy deklaracji. Przeważnie zresztą tych osób nie znał".