W książce „Dziennikarz w globalnej wiosce” Krzysztof Mroziewicz dzieli się swoimi doświadczeniami zdobytymi podczas wieloletniej kariery zawodowej. Jest to podręcznik dla studentów dziennikarstwa w formie eseju, uwzględniający elementy typowe dla podręcznika, ale nie ograniczający się do prostej dydaktyki i definicji. Publikacja ma ułatwić Czytelnikowi zrozumienie roli mediów we współczesnym świecie, przedstawia przy tym krytyczną analizę polityki.

Autor przedstawia najważniejsze gatunki dziennikarskie, dzieli się wiedzą na temat pracy korespondenta zagranicznego, którym był przez wiele lat. Prezentuje warsztat dziennikarski wybitnych pisarzy: E. Hemingwaya, G. Garcii Márqueza, M. Vargasa Llosy. Pisząc o wywiadzie przedstawia także własne doświadczenia, które zdobył podczas rozmów z różnymi politykami, m.in. z królem Juanem Carlosem I, J. Arafatem. Autor stawia dyskusyjną tezę o zmierzchu depeszy, publicystyki i reportażu (liczne przykłady polskich reportażystów, których zbiory reportaży były uznawane za wydarzenia na rynku księgarskim, m.in. R. Kapuścińskiego, H. Krall, M. Wańkowicza), która skłania do zastanowienia się nad rolą mediów i papieru jako nośnika informacji we współczesnym świecie. Pisze też o znaczeniu Internetu, jako najnowocześniejszego i najszybszego obecnie środka przekazu informacji. W książce zanalizowano ponadto relacje między mediami a polityką, wskazując na niebezpieczeństwa wynikające z ich związków. Autor dokonuje też krytycznej analizy roli środków masowej informacji, omawiając współczesne konflikty „medialne” i „niemedialne” i odsłania mechanizmy i prawidłowości decydujące o charakterze tych konfliktów. Skupia się na pytaniu, czy i w jakim zakresie media kształtują „globalną wioskę”. Pisząc o niebezpieczeństwach towarzyszących zawodowi dziennikarskiemu, posługując się przy tym przykładami z historii, autor jednocześnie przestrzega przed nadużywaniem przez media ich kreatywnej siły. Ustosunkowuje się do popularnego obecnie tzw. dziennikarstwa śledczego.