Poznawanie twórczości kolejnych choreografów, wzbogacone lekturą z zakresu zarówno estetyki ogólnej, jak i historii i estetyki tańca, zaowocowało wypracowaniem interdyscyplinarnego podejścia badawczego do głównego przedmiotu badań, jakim jest spektakl tańca współczesnego. Ideą przewodnią tak pomyślanej pracy jest z jed­nej strony ukazanie heterogenicznej natury tańca współczesnego w perspektywie porównawczej, wprowadzającej jako podstawę refleksji estetycznej prace twórców z różnych obszarów Europy, z drugiej – próba ustanowienia pojęcia „corps dansant” jako kategorii właściwej estetyce tańca.
ze "Wstępu"