Monografia analizuje proces europeizacji postępowania dowodowego w procesie karnym, rozumianej jako proces zbliżania się ustawodawstw poprzez implementację do krajowego porządku prawnego prawa europejskiego sensu largo lub recepcję rozwiązań prawnych obowiązujących w innym państwie europejskim („impuls europeizacyjny") w celu stworzenia zbliżonych standardów w określonej dziedzinie prawa.

Autorka bada prawo europejskie na dwóch płaszczyznach – standardu wynikającego z Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, a także odnosi się do innych, mniej znanych konwencji Rady Europy oraz prawa unijnego wraz z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Ocenia, w jakim stopniu, krajowe postępowanie dowodowe jest zgodne z nadrzędnym wzorcem europejskim, a następnie prezentuje propozycje rozwiązań zidentyfikowanych przez siebie rozbieżności między rozwiązaniami krajowymi a europejskimi. Rozważania dotyczące prawa krajowego także są prowadzone na dwóch poziomach: konstytucyjnym i ustawowym. Całość uzupełnia rozdział poświęcony problemowi europeizacji horyzontalnej oraz perspektywom i realnym możliwościom utworzenia w ramach Unii Europejskiej wspólnych standardów minimalnych postępowania dowodowego. W pracy przyjęto perspektywę uczestników postępowania dowodowego - oskarżonego, ofiary przestępstwa i organów procesowych - ich praw i obowiązków w sferze postępowania dowodowego.

Monografia – obok części teoretycznej – odsyła do bogatego orzecznictwa trybunałów europejskich, Trybunału Konstytucyjnego, Sądu Najwyższego i sądów powszechnych. Wykorzystanie dorobku orzeczniczego sądów i trybunałów sprawia, że publikacja jest adresowana nie tylko do teoretyków prawa, ale także do praktyków: sędziów, prokuratorów, adwokatów, radców prawnych, przedstawicieli organizacji społecznych uczestniczących w procesach karnych.