Publikacja w kompleksowy sposób omawia instytucję ewidencji gruntów i budynków (katastru nieruchomości) w świetle aktualnie obowiązujących przepisów administracyjnego prawa materialnego. Przeprowadzone badania będą służyć jako cenne wskazówki do przeprowadzenia reform istniejącego modelu katastru nieruchomości. Wskazano w niej rozwiązania umożliwiające wdrożenie do polskiego systemu prawnego katastru wielowymiarowego umożliwiającego rejestrację wyodrębnionych przestrzennie obiektów ewidencyjnych (w szczególności budynków, budowli, lokali i innych obiektów budowlanych oraz urządzeń infrastruktury technicznej), a także wszelkich praw z nimi związanych, oraz ich wizualizację w układzie trójwymiarowym.

Autor podejmuje próbę wyjaśnienia, czy przyjęte na użytek prowadzenia ewidencji gruntów i budynków podstawowe pojęcia i konstrukcje prawne są stosowane konsekwentnie, czy też z uwagi na brak jednoznacznie ustalonego znaczenia pojęciowego, są powodem chaosu terminologicznego i doktrynalnego, a tym samym godzą w wartości, którym rejestr ten ma służyć.

Celem podjętych w opracowaniu rozważań jest m.in.:
• ustalenie spójności zdefiniowanego modelu ewidencji gruntów i budynków w odniesieniu do obowiązujących zasad postępowania administracyjnego i cywilnego,
• wykazanie, czy określone prawem materialnym normy w tym zakresie zapewniają aktualność zgromadzonych w nim danych ewidencyjnych, a tym samym czy gwarantują przyjęcie domniemania wiarygodności tych danych,
• wyjaśnienie mechanizmów funkcjonowania tej instytucji poprzez wskazanie pojawiających się w praktyce problemów natury formalnej, wynikających m.in. z autonomicznego charakteru tego rejestru.

Stan prawny na 1 lutego 2022 roku