Od dawna rodacy z Hnilicza i okolic namawiali mnie, bym napisał książkę o swojej wsi. Nie powieść, opowiadanie czy inną fikcję literacką, ale normalną, konkretną książkę, w której wszystko byłoby na swoim miejscu, realne i prawdziwe. Ty piszesz o innych ludziach. Wyrzucali, a o własnym dziedzictwie zapominasz. Otóż nie, nie zapominam. Przenika mnie ono na wskroś. W tej książce zajmuję się się najnowszą kartą mojej wsi, jej kresem przedwojennym i wojennym. Miał on bowiem największy wpływ na moje życie, język, emocje, wrażliwość i rozumienie świata. Znajdziemy tutaj także wiadomości wzięte z archiwów, kronik historycznych i wspomnień mieszkańców, którzy opowiadają o swoim losie.