Celem prezentowanej rozprawy jest zbadanie obrazu wroga świata chrześcijańskiego – Imperium Osmańskiego – w literaturze polskiej okresu jagiellońskiego. Zasadniczym przedmiotem zainteresowania autora są publikowane drukiem turcyki jako gatunek literacki. Na szerokim tle międzynarodowym zbadano polską literaturę antyturecką i poddano analizie obraz Turka w literaturze polskiej w podziale formalnym na gatunki piśmiennicze oraz obecność tego typu piśmiennictwa w księgozbiorach zarówno historycznych, jak i współczesnych. Szczególny nacisk położono na interpretację zgromadzonych materiałów źródłowych w ujęciu bibliologicznym oraz w kontekście komunikacji społecznej w danej Polsce, podkreślając rolę książki jako narzędzia tejże komunikacji.