Jak to się stało, że Hiszpania, kraj niezbyt bogaty, słabo zaludniony i ze względu na położenie geograficzne nieco izolowany od zasadniczej części Europy, został pierwszym globalnym supermocarstwem z posiadłościami na wszystkich kontynentach. Dlaczego, pomimo niebywałego rozkwitu, nie zdołał utrzymać swojej pozycji? Autor przedstawia szeroki, panoramiczny obraz imperium hiszpańskiego. Jego istnienie zależało od współdziałania zdobywców (i metropolii) z Indianami z obu Ameryk, Murzynami oraz Azjatami. U jego podstaw leżała zatem różnorodność narodowościowa, kulturowa i obyczajowa.