Jestem komunistyczną babą

„Jestem komunistyczną babą!” to napisana w pierwszej osobie „historia życia” Emilii Apostoe. Dan Lungu znakomicie odmalowuje w swojej powieści społeczeństwo okresu przejściowego i swoistego rodzaju nostalgię za komunizmem.
Była pracownica w fabryce wyrobu „materiałów metalowych” Emilia zostaje zmuszona do przeanalizowania swojego stosunku do przeszłości w momencie, gdy jej córka, Alice (o “imieniu księżniczki”), prosi ją o zdeklarowanie się po stronie którejś z opcji politycznych dla potrzeb sondażu opinii publicznej dotyczącego nadchodzących wyborów. „Jestem komunistyczną babą!”, wyznaje bohaterka i z roztkliwieniem stwierdza, że za komuny żyło się lepiej.
Barwnie zarysowane są także drugoplanowe postaci: siostra Emilii Sanda, jej mąż Ţucu, albo wujek Mitu, informator Securitate i twórca serii kawałów o Ceauşescu. Opowieść Emilii rozgrywa się w trzech planach rzeczywistości: dzieciństwo na wsi, młodość w dobie komunizmu oraz życie w porewolucyjnej Rumunii skonfrontowane z zachodnim duchem stylem życia, jaki reprezentuje mieszkająca w Kanadzie córka Alice.

""Emilia Apostoae dokonuje coming outu, wykrzykując z dumą 'Jestem komunistką!' i przytaczając argumenty znane również w Polsce - miałam wycieczki pracownicze i drogie koniaki, chociaż w sklepach nie było nic. Miałam pracę. Byłam młoda, a życie było jedną wielką zabawą w przechytrzanie władzy. Rozgadana narracja i przeplatające się opowieści ukazują zagubioną kobitę z syndromem postkomuny. Babę, co chciałaby jeszcze pożyć, ale niezbyt pasuje do nowego świata.""
Sylwia Chutnik"