Niniejsza praca odpowiada na pytanie, jak wobec procesów o czary w Rzeczypospolitej w XVI–XVIII w. zachowywali się polscy biskupi i kler parafialny. Pokazuje regulacje prawne i dzień codzienny, postawy duchownych wobec kobiet, a także mężczyzn, uznanych za czarownice. Dla porównania przedstawiono postawy duchownych w innych katolickich krajach Europy. Praca wskazuje, że w okresie renesansu i baroku niewinne ofiary na stosy trafiały wysyłane tam przede wszystkim przez sędziów świeckich, a nie duchownych.