Krajobrazy kulturowe Sposoby konstruowania i narracje

„Historia jest nauką o „ludziach w czasie”. Największym natomiast wrogiem czasu, jak pisał francuski historyk, Ferdynand Braudel, jest przestrzeń geograficzna. Historia ludzkości jest bowiem walką z horror vacui, „nieustającym wysiłkiem pokonania przestrzeni, jej opanowania i w końcu przyswojenia”. Te dwie konstatacje stworzyły pomysł na temat niniejszego tomu. Krajobraz jest nie tyle zastanym obrazem, co konstruktem kulturowym, „nadbudowanym nad tym, co estetyczne, uwarunkowanym przez to, co społeczne, i stworzonym z tego, co przyrodnicze”. Próbujemy w nim poddać analizie i opowiedzieć postawy człowieka wobec krajobrazu kulturowego z perspektywy historii i geografii, ale również dydaktyki, archeologii, kulturoznawstwa, literaturoznawstwa oraz historii sztuki, głównie w kontekście dziedzictwa kulturowego. Wielość definicyjna pozwala pośrednio zestawiać i pozytywnie konfrontować różne strategie badawcze, tworząc w ten sposób pole interdyscyplinarnego dialogu. Oprócz rozważań teoretycznych, materią empiryczną, do której się odnosimy jest przestrzeń doświadczeń polskich, niemieckich i polsko-niemieckich.”
Prof. Robert Traba - współprzewodniczący Polsko-Niemieckiej Komisji Podręcznikowej .

Koedycja z Centrum Badań Historycznych w Berlinie Polskiej Akademii Nauk